Abı Hayat Siyah Nur

Akmayan bir mürekkebin derdini bilir misin hiç?
Akmak için çırpınan bir damla olsun kağıda değmek için yalvaran Meşk etmek meşk edipte yükselmek için Sema'ya durmadan Dua eden mürekkebi bilir misin ?

Bilmezsin..
Bilemezsin..
O mürekkep ki bir 'Vav' için dalga dalga kıvrılan
O mürekkep ki 'Elif' olabilmek için yalvaran..
Kalemi kendine Leyla bellemiş o mürekkebi anlayamazsın..

Abdest ile varmak ister Leyla'sı bellediği kaleme..
Temiz bir buluşma ister o mürekkep tertemiz..
Bu büyük buluşma için hazırlık ister mürekkep kaşları dimdik olsun ister
Böyle ister ki her kağıda dokunuşunda Leyla'ı ile o İlahi harfleri hakkı ile Meşk edebilsin...
Güzel kokular içinde buluşmak ister mürekkep kalem ile
O leyla bellediği kalem kendisine her dokunuşunda misk-i amber kokularına hasretini daha bir demlemek
ister
Gözyaşı ister mürekkep Leyla' beklerken
O Leyla tutan ellerdeki gözleri bir Nur pınarı ister
Hiç bir söz olmaksızın buluşmak ister mürekkep Leylası ile


Herşeyi lal herşeyi hiç bellemek ister O an
Yalnız Leylası bellediği kalemi geldiğinde konuşmak ister o siyah Nuru ile
Onsuz tek harf konuşmaya dili varmaz

Ve o buluşma anında kendisini buluşturan o Vesile-i İnsan bu alemden
Kalem ile mürekkep arasından
Leyla ile Mecnun arasından çıksın ister

Mürekkep
Hasret kaldığı Leylasına kavuştuğunda dayanamaz ve her bir dokunuşda bir başka Meşk eder

Ve her meşkde o vesile-i İnsanı yok eder...